Witojcie Paniska! Ostatnio wędrowałem po stronkach RPG w poszukiwaniu poradnika dla początkujących graczy i co? Okazało się, że tak naprawdę takowy nie istnieje. Wszędzie są poradniki dla Mistrzów Gry jednak co z tego, że MG będzie genialnie prowadzić sesje, gdy gracze będą do bani?
1. TWORZENIE POSTACI – Jak tworzysz swoją postać? Czy się do tego przykładasz? Czy zajęło Ci to więcej czasu niż tylko losowanie statystyk? Jest to bardzo złożona kwestia i na dobrą sprawę można by napisać książkę poświęconą wyłącznie tworzeniu bohaterów. Wielu graczy zaczyna tworzenie postaci od losowania statystyk (czasem nawet rasy i profesji!), a potem pod statystyki wymyśla postać. Każdy doświadczony Mistrz Gry wie jak to się kończy.
a) Zaczynamy od ustalenia jaką rasą chcielibyśmy grać oraz czym nasza postać ma się zajmować. To jest, można by powiedzieć, taki fundament bohatera.
b) Gdy to ustalimy trzeba dokładnie określić (najlepiej wszystko notując na kartce) cechy naszej budowy fizycznej (wzrost, waga, kolor oczu, choroby itd.). Po tym bardzo dokładnie wypunktować wszystkie zalety oraz wady naszej fizyczności, tak jakbyśmy opisywali samych siebie.
c) Potem najlepiej zająć się tym, jak nasz bohater ubiera się, jaki ma styl itd. Trzeba wszystko dokładnie określić. Dobrze jak ktoś potrafi naszkicować swoją postać.
d) Teraz najtrudniejszy etap: tworzenie psychiki naszego bohatera, czyli co tak naprawdę siedzi mu w głowie. Zobaczcie jak skomplikowany jest charakter każdego z nas: różne rzeczy nas denerwują, wyprowadzają z równowagi albo wprowadzają w nastrój euforii. Każdy z nas jest inny! Tak samo należy wypunktować wszystkie najmniejsze elementy psychiki naszego bohatera, tak, żeby tworzyła ona spójną całość. Drugi problem to odgrywanie postaci z ustaloną psychiką, bardzo ciężko przestawić się z naszej codziennej psychiki na wymyśloną. Ciężko zacząć myśleć jak zupełnie inny człowiek czy inna istota.
Ważne, żeby zawsze pamiętać, że nie ma genialnych istot na ziemi (no może poza D&D). Nie zapominajmy, że poza zaletami nasze postacie muszą (lub powinny) mieć jakieś wady, być może większe niż zalety.
e)Teraz do swojej już ukształtowanej postaci należy stworzyć historię całego życia, szczególnie dokładnie wyjaśniając, co wpłynęło na to, że pracujesz w swojej branży itd.
f) Gdy na dobrą sprawę wiemy kim chcemy grać, to dopiero losujemy statystyki. Statystyki powinny oczywiście, w niektórych sytuacjach, być poprawiane tak, by pasowały do stworzonego bohatera. Trzeba zdawać sobie sprawę, że tworzenie postaci to proces długotrwały, nieraz kilkudniowy. Nie da się stworzyć bohatera w 10-30 minut przed sesją.
2. RELACJE MIĘDZY GRACZAMI – Gdy nasze postacie są już gotowe można zacząć grać. Ważne jest, żeby gracze pozbyli się wszystkich uprzedzeń, stereotypów o innych graczach, gdyż te będą przenosić się na odgrywane postacie, oto przykład:
Rysiu gra potężnym wojownikiem, z przeszłością na arenie jako gladiator, 2 metry wzrostu, 50 cm w bicepsie z gigantycznym toporem dwuręcznym na plecach. Z hukiem wchodzi do karczmy, wszyscy ucichli, nawet najmężniejsi się zlękli. Wielkimi, potężnymi krokami podchodzi do stolika, gdzie siedzi jakiś pijaczyna i mówi piskliwym, cienkim głosikiem: ”wynocha stąd! To moje miejsce!”. W grupie zapada chwila ciszy, po czym wszyscy gracze wybuchają histerycznym śmiechem. Niestety wszyscy Rysia kojarzą jako małego chłopca do bicia, i gdy gra twardziela wywołuje powszechną radość.
3. WCZUWANIE SIĘ – Aż do końca rozgrywki trzeba odgrywać postać, którą się stworzyło. Niedopuszczalna jest sytuacja, gdy po 5 minutach gracz zapomina kim gra! Przykład:
Znowu Rysiu (już wiadomo kim gra) wraz z innym graczem, który gra małego, delikatnego hobbita stają przed wejściem do mrocznej świątyni, w której zapewne czyha śmierć. Rysiu – gladiator zaczyna się kłócić z hobbitem, kto ma iść pierwszy tym razem. Czy ktokolwiek wyobraża sobie, że taki gladiator rzuciłby hobbita na pierwszy ogień?!
Zwracam jeszcze raz szczególną uwagę na odgrywanie cech psychiki naszej postaci!
4. ŻYJE SIĘ TYLKO RAZ! – Musimy tak grać, jakby wszystko działo się naprawdę! Musimy szanować swoje życie, postępować tak, jakbyśmy postąpili (taką postacią) w realnej sytuacji. Przykład:
Rysiu jest już prawie nieżywy, zostało mu tylko kilka punktów życia. Wszystko już mu jedno. Idąc korytarzami mrocznej świątyni natyka się na szeroką na 5 metrów przepaść. Rysiu deklaruje bez żadnego uczucia, że spróbuje przeskoczyć, choć oczywiste jest, że na pewno mu się nie uda, szczególnie, że ma na sobie pełną zbroję płytową. Zapewne w realnym życiu nikt by się nie zdecydował na skok nad przepaścią, który z góry nie ma szans powodzenia.
5. JA MAM TYLE HP, A TY TYLE – Nigdy w czasie gry nie można posługiwać się statystykami. Niedorzeczne jest, gdy gracz w czasie gry używa stwierdzeń typu: „Ale ty masz więcej siły” itp. Zamiast tego lepiej powiedzieć: „Ale ty jesteś dużo silniejszy ode mnie”. Przykład:
Gracze przebywają jak zwykle w złowrogiej świątyni, gdzie tuż za wrotami zapewne czeka ich ostateczna walka. Rysiu krzyczy z wyrzutem do hobbita: „Ej no! Idź pierwszy, ja mam 0 punktów przeznaczenia i zaraz zginę! Kurde, ale ty jesteś. Przecież masz jeszcze 3 punkty przeznaczenia!!!”. To jest jeden z bardziej destrukcyjnych czynników, które niszczą klimat.
6. MISTRZ GRY MA ZAWSZE RACJĘ – Fundamentalną kwestią jest to, żeby nigdy nie kłócić się z MG, gdyż to zawsze rozwala sesję centralnie od środka!!! To, co MG powie, to się właśnie dzieje w tym świecie, czy to się komuś podoba czy nie (tak jak w realnym życiu nie wszystko nam się podoba i nie mamy na to wpływu). Niedopuszczalne są kłótnie z MG, czy też wywieranie psychologicznego wpływu na jego decyzje. Póki nie zaakceptujemy w pełni decyzji MG, przygoda nigdy nie będzie miała klimatu. Innym czynnikiem jest też kwestia zasad i Mistrza Gry. Wystarczy zrozumieć, że zasadami jest Mistrz Gry! Zasady są dla MG wyłącznie tylko po to, żeby ułatwić mu prowadzenie przygody. Przykład:
Gladiator Rysia dostał w nogę od złej meduzy, którą spotkali za wrotami. Wszyscy postanowili się wycofać. MG oświadcza, że gladiator ma 2 szybkości mniej z powodu odniesionych ran. Rysiu krzyczy oburzony: „Ej no!!! Mogę mieć –1 szybkości! Tak jest napisane w podręczniku! Mam ci pokazać? Ja się nie zgadzam! To bezsensu tak grać. Jeżeli zmieniasz zasady, to równie dobrze możesz mnie od razu zabić!”. Każdy chyba wie jaki wpływ może mieć taka sytuacja na klimat.
7. NIEJASNE, NIEDOPOWIEDZIANE SYTUACJE – Bardzo niebezpieczne zjawisko, które może odebrać MG całkowitą ochotę do gry… Trzeba dokładnie deklarować, co się w danym momencie robi, żeby nie było sytuacji, którą gracz przemilczy, nie dopowie, by potem wybrać korzystniejszy dla siebie wariant. To jest wprowadzanie MG w błąd! Przykład:
Rysiowi jakimś cudem udało się uciec od meduzy. Wszyscy są bardzo zmęczeni po długiej wyczerpującej wędrówce i walce, więc znaleźli bezpieczne miejsce, żeby odpocząć. Jak zwykle każdy ściąga pancerz do snu, bo nie sposób spać w zbroi płytowej (przynajmniej tak zawsze było, więc MG nawet nie pyta o to). Rysiu też nic nie mówi na temat swojego pancerza sugerując, że będzie tak jak zwykle (lub mówi specjalnie/niechcąco tak cicho, żeby MG nie usłyszał). Gdy w czasie warty hobbita zza rogu wyskakują szkielety, Rysiu głośno oświadcza, że on spał w swojej pełnej zbroi płytowej wraz z hełmem z przyłbicą i robi wielkie oczy (rozglądając się dookoła po towarzyszach za poparciem), że mistrz gry o tym „zapomniał”. Gdyby nikt nie zaatakował, spałby bez zbroi.
Gracze robią w ten sposób z MG durnia, kretyna, manipulują nim (przynajmniej MG może to tak odebrać), aż odechciewa mu się prowadzenia dalej sesji. Należy jasno deklarować, co się robi, bez żadnych niedomówień!
8. JAK GRAMY TO GRAMY – W czasie sesji gracze powinni skupić się na grze, a nie na dłubaniu w nosie, zabawie ołówkiem czy kontemplowaniu plam na suficie ;). Trzeba uważnie słuchać MG! Przykład:
Drużyna po pokonaniu szkieletów postanawia opuścić świątynię dochodząc do wniosku, że trzeba wrócić po posiłki (tymczasem Rysiu patrzy raz na przytoczone wyżej plamy na suficie, a raz przez okno). Już są w połowie drogi, gdy nagle Rysiu mówi: „Kiedy moja warta będzie?”. Wszyscy spojrzeli na Rysia jak na jakiegoś wariata, po czym hobbit mówi: „Ale my już zaraz wyjdziemy ze świątyni!!!”. Rysiu robi wielkie oczy… Wiadomo, o co chodzi.
Inną kwestią są rozmowy nie na temat. Wszystko co mówicie nie na temat, poza przygodą jest nieodpowiednim zachowaniem! Szczególnie głupie żarty wypowiedziane nawet przed sesją, mają wpływ na klimat. Należy skupić się na grze i odgrywać swoją postać najlepiej jak się potrafi!
9. NIE SPÓŹNIAJ SIĘ NA SESJE – Nie spóźniaj się na sesje, bo nie dość, że przeszkadzasz, to zaczynasz nawijać o tym, jaki to super film oglądałeś przed grą itd. Po drugie zarezerwuj sobie tyle czasu na grę, żeby nie psuć sesji w połowie rozgrywki! Nie obżeraj się na sesji – można zrobić na to przerwę. I jeszcze jedna kwestia – jak nie masz ochoty grać to po prostu wyślij smsa, że Ciebie nie będzie. Nie psuj innym gry!
10. ŚMIERĆ POSTACI, PUNKTY DOŚWIADCZENIA, ITD. – Gdy zginiesz albo dostaniesz duże obrażenia, nie rzucaj się zaraz na MG czy na innych graczy, bo psujesz grę. Gdy zginiesz, najlepiej obserwuj z zainteresowaniem dalszą grę kolegów lub po prostu podziękuj za wspólną grę i wyjdź. Przykład:
Gdy już drużyna była tuż przy wyjściu ze świątyni wpadła w zasadzkę, w której zginął Rysiu. Nastąpiła chwila niezręcznej ciszy po czym Rysiu wybuchł płaczem, kopnął butelkę i wybiegł z pokoju. Jak myślicie, jaki to miało wpływ na dalszą rozgrywkę? 😀
Niedopuszczalne są także pretensje do MG, za rozdawanie punktów doświadczenia. Wiadomo, że każdy powinien dostać najwięcej PD-ków .
11. NIE ZAPOMINAJCIE! TO TYLKO GRA! – Nie zapomnijcie po sesji wrócić do rzeczywistości 😀
Pozdrawiam wszystkich i mam nadzieje, że ten artykuł wniesie coś pozytywnego do Waszej gry
autor: Mateusz Rakowski (bajeczny)
