[Sala tronowa. Pod jedną ze ścian, tak jak poprzednio, ustawione są kapliczki wszelakich znanych bogów. Tym razem jednak tron, na którym zasiada w tej chwili Konstant Drachenfels jest ustawiony naprzeciw lustra, w którym widać twarz, która w połowie jest kobieca,

[Zbrojownia. Pomieszczenie nie tak obszerne jak można by się tego spodziewać po tym zamku. Niemniej jednak na ścianach i stojakach można tu znaleźć broń wszelkiej maści: halabardy, glewie, buzdygany, miecze, morgenszterny… nawet proce. Na honorowym miejscu, na środku ściany, wisi

[Dziedziniec zamkowy. Na środku niepozorna studnia. W odległym zakątku sceny wejście do stajni, przed nim martwy osioł, a dalej brama zamku. Przy studni stoją Lithaniel i Yorri przymierzając się do wrzucenia doń Kuby. Obok zaś stoi, ze strapioną miną, Gotfryd.]

[Komnata ta sama, w której, w poprzedniej scenie, zostawiliśmy naszych bohaterów. Przypomnijmy, że są oni zatrzymani w czasie czarem Wilhelma i tak: Yorri leży na łóżku z głową zasłoniętą poduszką, Lithaniel leży na podłodze, a Gotfryd chowa się za zasłoną.

[Komnata sypialna. Duże łoże z czarnym baldachimem, a na nim odpoczywający Yorri. Na zdobionym, drewnianym krześle stojącym przy komódce znajdującej się przy południowej ścianie pomieszczenia, zasiada Lithaniel. Gotfryd stoi zaś przy oknie i uniósłszy lekko zasłonę obserwuje dziedziniec zamkowy.]\ [Gotfryd]

[Scena przedzielona jest na pół drzwiami ustawionymi bokiem do publiczności. Po jednej stronie widać korytarz, po drugiej natomiast znajduje się komnata. Cała urządzona jest w czerni. Przez okno wpada czerwone złowieszcze światło. Przy ścianie na przeciwko drzwi stoi ołtarzyk. Wykonany

[Olbrzymi korytarz zamkowy. Po obu stronach wiszą gigantycznych rozmiarów obrazy, na których przedstawione są różne sceny bitewne z historii Imperium. Nie ma tu żadnych drzwi, a wysokie sklepienie, łuki i rozmaite ozdoby upodabniają tę część zamku do katedry. Kolejną swoistą

[Korytarz wschodniego skrzydła zamku. Po środku ściany, na przeciw widowni znajdują się drzwi. Są pokryte tysiącem przeróżnego rodzaju szram, na brzegach osmalone, ściana wokół nich jest porysowana i popękana. Pomimo to, drzwi sprawiają wrażenie solidnych i mocno osadzonych w zawiasach.